Kakkerlak & Co
Kakkerlakken komen meestal aan boord met verpakkingen, schoeisel en fruit. In kartonnen dozen en onder etiketten van blikken leggen ze graag hun eitjes. Vandaar dat we in verdachte gebieden de etiketten van blikken afhalen, en kartonnen dozen en schoenen niet verder laten komen dan de bijboot. Fruit spoelen we schoon met zoet water, en een stam bananen hangen we naast de Ritme boven de zee, zodat eventuele bewoners niet aan boord vallen.
Meel, pasta, rijst, muesli en popcorn verpakken we in afgesloten vaatjes, kunststof doosjes of petflessen. Mocht het mis zijn, dan zitten de beestjes niet meteen door de hele boot. Tegen meelmijten voegen we aan het meel laurierblaadjes toe. Je zou de meelmijten kunnen meebakken om een lekker eiwitrijk brood te krijgen, ware het niet dat ze het meel aantasten waardoor het niet meer goed bruikbaar is.
Mochten we ondanks de preventieve maatregelen te maken krijgen met krioelende opvarenden dan hebben we middelen aan boord om ze de baas te kunnen. In warme landen zijn bij de supermarkt allerlei producten te koop, zoals spuitbussen die in Nederland direct verboden zouden worden, en kakkerlakhotels, een soort lokdoosjes met een kleeflaag. Met Borax, verkrijgbaar in elke tropische apotheek, kom je ook een heel eind. Puur Borax eten kakkerlakken wijselijk niet, maar een deegachtig mengsel van Borax met gecondenseerde melk, in bolletjesvorm geplakt onder lades, vlonders en in kastjes, is een ander verhaal.
Of het geluk is of wijsheid weten we niet, maar na ruim drie jaar zeilen in warmere streken is de overlast beperkt gebleven tot wat beestjes in de popcorn, een enkele meelmot en twee kakkerlakken. Maar dit waren twee vliegende exemplaren, dus dat telt niet.
|
Een stam bananen aan de pikhaak naast de boot, Marquesas, Frans Polynesië |
