Proefblikken
De eisen die gesteld worden aan de inhoud van een kleine blikvoorraad zijn minimaal: alles is goed, zolang het maar voedzaam is. Het wordt echter anders wanneer het gaat om grote voorraden blikken die regelmatig deel uitmaken van de maaltijd, zoals te vinden aan boord van jachten die een oceaanoversteek voor de boeg hebben. Deze jachten slaan de blikken vaak ter plaatse in en dan is het te hopen dat ze op de hoogte zijn van een gouden regel: koopt eerst één ‘proef-blik’ voordat gij er twintig van aan boord haalt!
In Portugal, waar we helaas nog niet van deze regel op de hoogte waren, laadden we twee winkelkarren vol met blikken sperziebonen, doperwten, kapucijners, knakworsten en nog veel meer. Na een dag stouwen hadden we blikvoer voor een halfjaar aan boord van de Ritme weggeborgen. Toen we eenmaal aan de blikvoorraad begonnen, drong de fout die we hadden gemaakt onverbiddelijk tot ons door: de inhoud van een groot aantal blikken was, ondanks de bijzonder smakelijk ogende foto’s op de wikkels, zo papperig of zout dat we er de rest van de wereldomzeiling over hebben gedaan om ons ertoe te zetten ze leeg te eten. En nog steeds staan er drie blikken in het keukenkastje te wachten tot ze over de datum heen zijn, zodat ze met een schoon geweten kunnen worden weggegooid, ténzij we ze op een eerder tijdstip kunnen weggeven aan toekomstige oceaanzeilers, om hen te overtuigen van het nut van proef-blikken.
|
Blikvoorraad onder de vloer in de kajuit |
